Over Saranne in de media


Oor - Hans van der Maas

'Nederlandstalige Americana/folk met hier en daar een vleugje blues en gipsyfolk. En het moet gezegd: het toch al kwetsbare genre krijgt in het Nederlands gezongen een extra diepe dimensie, die de Nijmeegse indrukwekkend invult.'

'een miniatuurjuweeltje van elf nummers in het genre: kop dicht en luisteren.'

'Twaalf jaar na de EP This is me tilt Saranne zichzelf meters boven het maaiveld uit en iedereen laat haar daar staan. En terecht.'


The Daily Indie - Niels Steeghs

‘Saranne en het tegenwicht aan de hoeramachine’ 'De kracht van deze troubadour?

Haar warme vocalen met zuidelijke tongval en de herkenbare vertellingen over de drukte van de moderne tijd, teruggebracht tot de essentie van het bestaan.’


3voor12 - Erik Damen

‘Voor haar nieuwe album heeft Saranne gekozen voor het Nederlands. Een goede keuze, want niet alleen komen haar poëtische teksten over het leven direct bij je binnen, ook klinkt ze geloofwaardiger.’

‘een fijne, eerlijke plaat’


Music that needs attention - Theo Volk

‘Nederland is weer een woordkunstenaar en verhalenverteller rijker.’


Haags Nieuwsbureau - Hans Piët

‘Zo’n talent kom je – ook internationaal - zelden tegen. En niet alleen omdat het eigen geschreven materiaal muzikaal klopt en haar stem eenzelfde hypnotiserende werking heeft als bijvoorbeeld Kate Bush, Jewel, Tori Amos en Loreena McKennitt, maar ook omdat de teksten diepte tonen en een ontdekkingstocht zijn. Tegelijkertijd laat ze je dansen en in weemoed wiegen.’


Fileunde

‘Verrassend is het laatste nummer "Ga Dan!", het enige Nederlandse nummer op de cd. Ook in haar eigen taal weet Saranne te overtuigen. Nijmegen heeft wederom een muzikaal talent afgeleverd.’


BN de Stem - Willem Jongenelen

‘Saranne kan naast verstild en verontwaardigd op deze herfstplaat ook bijzonder krachtig, duister of licht aangebrand klinken.’

‘Dit samen met muzikant/producer BJ Baartmans opgenomen album klinkt bijzonder dynamisch.’


Kindamuzik - Niels Steeghs

‘De kracht zit naast de subtiele arrangementen vooral in Sarannes warme vocalen. Gloedvol, zo klinken de twaalf nummers stuk voor stuk.’


Rootstime België

“Feathers & Fools” is een plaat vol met sobere, intimistische liedjes die de luisteraar haast dwingen om aandachtig te luisteren [naar] de loepzuivere en warme stem van Saranne’


LiveXS

Ze is, net als Swart (winnares GPVN 2011), een singer-songwriter in de zuiverste zin van het woord: een meisje met een gitaar. De liedjes van Saranne klinken al tijdens de eerste luisterbeurt vertrouwd, maar zijn tegelijkertijd zo spannend dat ze niet snel gaan vervelen. Ze weet precies de juiste balans te vinden tussen toegankelijkheid en spanning.



NIEUWS

Over dagen dat het anders gaat

Dagen dat het anders gaat

Acht jaar, veel muziek, twee kinderen en heel veel leven verder is mijn nieuwe plaat eindelijk af. John Lennon zei ooit: ‘Life is what happens to you, when you’re busy making other plans’. Voor mij bleek het leven juist wat je gebeurt, terwijl je precies je zelfgekozen weg bewandelt en je toch wordt overdonderd door de grootsheid van al dat alledaagse.

Dan bewandel je je weg en ben je moeder, vriendin, docent en moe, vooral heel moe. Er kwam naast alle liefde voor mijn kinderen ook veel pech bij. Gewoon domme pech die zich uitte in vijf jaar slaapgebrek, veel zorgen en veel fysieke pijn. Alles liep dus niet per se anders dan gepland, maar wel anders dan verwacht, gehoopt, gedroomd. En ik ging door alsof het er allemaal bij hoorde.

Nou houd ik wel van wat hectiek op zijn tijd. Op mijn vorige album schreef ik al over het leven als een razende trein. Dat razen kan heerlijk zijn, maar je moet natuurlijk niet de bocht uit vliegen. De muzikant in me riep, schreeuwde, maar ik had al te veel noten op mijn zang. Met licht aan het einde van de tropentunnel -mijn jongste was inmiddels drie jaar- kwam er langzaamaan meer ruimte om met een beetje meer rust in mijn donder te schrijven over precies dit alles: het leven, de hectiek, de grootsheid van dit alles en de dagen dat het anders gaat. Nummer voor nummer ontstond mijn nieuwe album.

Dit album gaat over hoe je alle ballen heerlijk in de lucht balanceert, maar ook over hoe bij te veel onverwachte extra ballen de hele zooi genadeloos op de grond kan donderen. Het gaat over hoe je wel verwacht dat je van je kinderen zal houden, maar je je toch echt niet kan voorstellen hoe onbeschrijfelijk overweldigend dat is. Hoe je een berg pech op je pad krijgt, maar je zoveel meer aankan dan ooit verwacht door diezelfde onvoorwaardelijke liefde. Hoe je probeert nieuwe dingen te ontdekken, maar je in je tomeloze enthousiasme ook weer vergeet dat het best een onsje minder mag. Hoe je in sneltreinvaart van het leven wilt genieten, maar je wordt geremd door pijn en onrust. Hoe je leert te leven op koffie, maar je ondertussen ook wel weet dat je daar een gigantisch slaaptekort niet mee kunt compenseren. Hoe je houdt van de manier waarop het leven ongefilterd bij je binnen kan komen, maar je af en toe de veelheid aan indrukken niet verwerken kan.

Toen het album eindelijk af was, was ik klaar om eropuit te trekken en mijn verhaal te vertellen. In mijn hoofd ging toen de lamp uit. Ik was toe aan vakantie, heel erg toe aan een heel lange vakantie. Het liep anders. Dat maakte wel de cirkel mooi rond. Te veel noten op mijn zang, te veel ballen in de lucht: de trein raasde nu even niet meer. Had ik dan dingen anders moeten doen? Waarschijnlijk mocht het wel een tandje minder. Liep het dan ook meteen anders dan gepland? Nee, eigenlijk niet. Maar het bleek wel een beetje te veel. En dat is ook leven. Misschien had Lennon daarin dan toch weer gelijk: dat het leven op de lange termijn toch niet echt te plannen is en dat je iedere keer weer je pad moet aanpassen wanneer het anders gaat dan verwacht of gehoopt.

Op mijn vorige album schreef ik nog één nummer in het Nederlands. Als neerlandica zat dat natuurlijk altijd al in het vat, maar die lat lag voor mezelf zo verdomde hoog en ik kon die ladder maar niet op. Flarden van nummers verdwenen zo weer met een sierlijke boog in de vergetelheid. Hoe schrijf je poëtisch in je moerstaal, zonder dat je meteen verzandt in kitsch of pretentie. Uiteindelijk waren al die slapeloze nachten en onvergetelijke indrukken voor mij blijkbaar goed geweest: ik heb mijn eigen weg en mijn eigen geluid gevonden. En het past. Dit album is mijn creatieve mix van liefde en leven, en van de overdonderende grootsheid van het alledaagse op al die dagen dat het anders gaat.


Fotografie van Geeflief

CONTACT